به گزارش بنیان به نقل ازmedicalxpress، این مدل "بیماری در دیش" برای احساس درد می تواند درک ما را درمورد  انواع مختلف درد افزایش دهد و موجب شناسایی این شود که چرا افراد در پاسخ دادن به دردها متفاوت هستند  و این امر می تواند موجب ایجاد داروها برای دردهای مختلف شود. گیرنده های درد عصبی ایجاد شده بوسیله این محققین به هر دو نوع محرک قوی که به وسیله آسیب های فیزیکی و التهابی پاسخ می دهند و منجر به حساسیت به درد می شوند. این واقعیت که نورون ها به هر دو نوع اشکال ناخالص و خوب محرک ها پاسخ می دهند و منجر به تولید درد های مجزا در انسان می شوند نشان می دهد که این نورون ها به صورت نورون های طبیعی دارای عملکرد عمل می کنند.

در این مطالعه محققین بیش از سه سال وقت خود را روی ایجاد نورون های حس کننده درد از سلول های بنیادی جنینی گذاشتند تا بتوانند مراحل تکوینی آن ها را شبیه سازی کنند. اما پیشرفت در ایجاد این نورون های حس کننده درد درست زمانی به تکامل رسید که تکنولوژی تولید سلول های بنیادی پرتوان القا شده(iPSCs) ایجاد شد. به همین دلیل این محققین تصمیم گرفتند که این نورون ها را به طور مستقیم از سلول های پوست موش یا انسان تولید کنند(بازبرنامه ریزی). به همین منظور آن ها نورون های درد بالغ را از موش گرفتند و فاکتورهای رونویسی را کشف کردند که تا پیش از این شناسایی نشده بودند. آن ها از پنج فاکتور رونویسی برای بازبرنامه ریزی سلول های پوست استفاده کردند. دکتر Woolf می گوید: من فکر می کنم که توانایی ایجاد نورون های درد انسانی در زمینه درد بسیار مهم است . علاوه براین، شکست ما در مورد سلول های بنیادی جنینی ما را متقاعد کرد که  ازسلول های بالغی استفاده کنیم که جمع آوری آن ها از بیمارانی با انواع مختلف درد آسان تر است. این محققین می گویند که نورون های حس کننده درد که آن ها ایجاد کردند مدل مناسبی برای بررسی نوروپاتی و حساسیت بیش از حد به درد برای بیمارانی باشد که از این اختلالات رنج می برند.

پایان مطلب/